Top 10 dichtbundels en poëzie

In Gloei laat Edward van de Vendel twintig jongeren tussen de zestien en de drieëntwintig jaar aan het woord. Hun ontroerende persoonlijke verhalen geven een breed beeld van de ‘queer’ jongeren van nu. Ze vertellen uitgebreid en openhartig over alles wat er in hun leven gloeit: liefde, woede, ambitie. Ieder interview wordt voorafgegaan door een gedicht dat Van de Vendel maakte naar aanleiding van het gesprek.

Rupi Kaur omarmt persoonlijke groei. In Thuis in mezelf neemt ze lezers mee op een reflectieve, intieme reis naar het verleden, het heden en naar de kracht die in iedereen schuilt. Zij voert openhartige, soms pijnlijke en oprechte gesprekken met zichzelf. Ze herinnert lezers eraan dat je je moet laven aan liefde en acceptatie, verwoordt hoe belangrijk familie en de gemeenschap waarvan je deel uitmaakt zijn en wat het je brengt als je verandering kunt omarmen.

Bernke Klein Zandvoort verzamelt gegevens over haar waarneming van de wereld. Ze neemt monsters van de blikken tussen mensen, ziet het verleden als iets wat voor ons ligt maar ook als een spookrijder door een gezicht kan trekken, ontleedt de gelaagdheid van haar eigen denken. Veldwerk bestaat uit lange gedichten en korte gedachten die na blijven klinken. 

Voor veel dichters is hun kattenvriend een muze. Geen dier is zo veel bezongen als de huiskat. De kat is mysterieus, houdt zijn baasje een spiegel voor en krijgt veel menselijke eigenschappen toegedicht. Met gedichten van Hans Andreus, J. Bernlef, C. Buddingh’, Remco Campert, Judith Herzberg, Gerrit Komrij, Rutger Kopland, Rudy Kousbroek, Sjoerd Kuyper, Nicolaas Matsier, Jean Pierre Rawie, Astrid H. Roemer, Annie M.G. Schmidt, Rob Schouten, F. Starik, Menno Wigman, Nachoem Wijnberg, Willem Wilmink en vele anderen.

Gedichten zijn overal: op straat, op gebouwen, in liedjes en films. Ze kunnen je raken, je een leven lang bijblijven, worden getatoeëerd op armen of krijgen miljoenen likes op Instagram. Toch deinzen mensen achteruit als ze het woord poëzie horen: te moeilijk, niks voor mij. Maar het is wél iets voor jou. Ellen Deckwitz legt uit waarom, biedt een helpende hand en neemt je mee langs de vele ontroerende, dramatische, ronduit hilarische en verbeeldingsrijke paden die de poëzie rijk is.

Baby’s en biggen, lange lijnen en open ruimtes: deze nieuwe bundel van de voormalig Dichter des Vaderlands bevat big data! Een explosieve verzameling nullen en enen die het verhaal vertelt van pijn en woede, maar in een vorm die chaos verheldert en uitzichten biedt – ‘ik zeg het niet graag, maar de zee is eerlijk’.

Deze bundel behandelt de grootste thema’s die het menselijke bestaan kenmerken: de waarde van het leven en de plek van de dood in een mensenleven. Hoe leef je met een levensbedreigende ziekte? Hoe verandert dat je blik op de wereld, op wat van waarde is, op wat je je herinnert en het verloop van de tijd? En hoe verhoud je je tot de wereld in dergelijke omstandigheden? Trek je je eruit terug, of laat je je juist gelden en houd je die wereld een spiegel voor? 

Maak de mooiste streepgedichten door de kunst van het weglaten Ken je het fenomeen Black Out Poetry al? Je pakt een pagina uit een boek of tijdschrift en streept net zo lang woorden door tot er een zelfgemaakt, veelzeggend (of nietszeggend) gedicht overblijft. Je werkt met markeerstift in bestaande teksten om door middel van de kunst van het weglaten (lees: wegstrepen) de mooist, poëtische korte gedichten te maken. Vaak zijn er maar een paar woorden nodig om een compleet verhaal te vertellen. De Britse rockband Muse heeft 100 basisteksten voor je verzameld waar je naar hartenlust in kunt krassen. 

In de zomer van 2020 mocht Tsead Bruinja, als Dichter des Vaderlands, op uitnodiging van de Pompestichting met tbs’ers en hun behandelaars spreken. Dat werden openhartige conversaties over hun jeugd, hun leven in de kliniek en de problemen waar ze tegen aanlopen. Op basis van deze gesprekken schreef Bruinja teksten die hij omschrijft als documentairepoëzie. In springtij komen de mensen die we ter beschikking stellen aan de staat zelf aan het woord, in hun eigen taal. 

In de bundel ontsnapt de dichter uit een omgeving van baksteen, gedreven door een gevoel van gemis. In onderaardse gangen, lawaaiige Nederlandse bossen en verre oerwouden wordt onze relatie met de levende wereld onderzocht. Waar komen wij vandaan? En brengt taal ons daarnaartoe of niet? Het resultaat is een zoektocht in lyriek, waarin boven- en onderwereld, mystiek en wetenschap met elkaar versmelten.